Mój przyjaciel mawiał, że życie jest piękne. Życie na pewno potrafi być ciekawe, pasjonujące, zaskakujące, pełne niespodzianek, kryjące w sobie wiele radości, ale czasem i cierpienia. Ludzie piszą blogi, aby dzielić się swoimi myślami, uczuciami, swoim życiem... Ja też odkryję przed Tobą fragment mojego życia. Zapraszam!
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
Odpowiem tu na komentarz Oli do mojej poprzedniej notki.
Zwykle właśnie sercem się kieruję. Ale serce każe mi ufać ludziom, a oni później mnie ranią. Wtedy pojawia się pytanie, czy mogę zaufać następnej spotkanej osobie? Czy warto dążyć do tego co uważam za dobre, jeśli nikt tego nie doceni?
Kiedy po raz kolejny zostaję sam, rodzą się wątpliwości... Zaczynam wątpić, czy jeśli jeszcze kiedyś otworzę dla kogoś serce, to czy ta osoba otworzy dla mnie swoje.
To był trudny dzień, głównie za sprawą ostrzejszej kłótni mojego brata z rodzicami. Na szczęście jest już dobrze... Ta sytuacja skłoniła mnie do zastanowienia nad kilkoma sprawami. Oczywiście po raz kolejny nie udało mi się uzyskać odpowiedzi na te wszystkie pytania kłębiące się w mojej głowie. Życie jest naprawdę skomplikowane, a my błądzimy w nim jak w kompletnej ciemności, nie wiedząc w którym kierunku powinniśmy iść... A może jednak kiedyś trafię na właściwą drogę?
Dziś jest dzień zmarłych. Przyznam się, że akurat o nich niewiele dziś myślałem. A może powinienem? Może powinienem się zastanowić nad chwilą kiedy sam przekroczę zasłonę śmierci? Przecież ta chwila kiedyś przyjdzie. Właściwie to ani mnie nie przeraża, ani szczególnie nie ciągnie. Jest dla mnie chyba czymś tak oczywistym, nieuniknionym i odległym jak jutrzejszy dzień.